Omgaan met generatiearmen is doorgaans niet gemak­kelijk. De meesten houden zich niet aan afspraken, dul­den geen inmenging en betalen slecht of niet. Als alleenstaande arts kan je hier weinig tegen beginnen; vroeg of laat bots je op een muur. Daarom is overleg met medewerkers op het­zelfde terrein, zoals Kind en Gezin, noodzakelijk. Even noodzakelijk is de band met vierdewereldcentra en -bewegingen waar een "wij­-gevoel" wordt gecreëerd. Daardoor voelen generatiearmen zich meer in de samenleving betrokken. Alleen dan kunnen ze gemotiveerd worden op langere termijn te plannen en zich...